Dag 6&7 - Grot bezoeken en braden aan het zwembad

Op dag 6 begonnen we bij het ontbijt te bedenken waar we heen zouden gaan vandaag. We proberen namelijk om de ene dag activiteiten doen af te wisselen met een andere dag uitrusten. Het is hier in de buurt van Vezac en Bordeaux erg toeristisch, dus zijn er in alle winkeltjes/supermarkten/plaatsen honderden foldertjes te vinden waarin je kunt zien wat er allemaal te bezoeken valt. Het leek mij leuk om nog eens een keer een grot te bezoeken, met name een die ik een aantal jaren geleden had bezocht. Dit is een speciale grot waarbij je met een treintje een rit maakt door de grot heen (korte rit van 3 minuutjes) tot je dieper in de grot komt waar alle pegels en andere kristallen gevormd zijn in al die miljoenen jaren. Vanaf dat punt loop je met een guide mee die alles laat zien en uitleg geeft. Van alle foldertjes is deze grot het dan ook geworden.

Het was ongeveer 35 minuten rijden naar de plaats. “Les Grottes De Lacave” was de precieze naam van de grot. Het zat naast een cafeetje in een mooi gebied. Eenmaal binnen met alle “pass sanitairs” kochten we een kaartje en gingen we in de rij staan om het kleine treintje in te kunnen stappen. Het concept van het vervoeren van mensen met de trein naar de grot kwam helemaal uit de jaren ’60, waar ergens in die jaren de grot ook ontdekt was. Intussen is de trein al een aantal keer vernieuwd, maar toch blijft het een gammel ding: het was erbinnen nogal claustrofobisch. Ook niet bepaald co-vid proof: iedereen zat op en in elkaar zonder enige vorm van ventilatie. Zeer zwoel raakte je de knieën van de vreemdeling (schuin)tegenover je lichtjes aan. Wel ironisch dat mondkapjes verplicht waren. De rit was best kort en stijl. Terwijl de ramen besloegen van de combinatie van een vochtige grot en iedereens adem, zag je door het glas dat we vlak langs de muren omhoog reden. Eenmaal aangekomen in de grot werden we samen met een groepje begeleid door een guide: een aardig Turks mannetje met een buikie. Hij hield alleen voor de gehele tour lang een heel verhaal in het Frans, terwijl hij aan het begin nog aan ons vroeg waar wij vandaan kwamen en of hij zijn tekst in het Engels moest vertalen. Maar goed, gelukkig was er zat te zien tijdens de tour. Ik kan veel van de bezienswaardigheden uitleggen, maar foto’s maken het altijd beter. Hier wat kiekjes:

Eenmaal uit de grot gingen we weer terug met de trein naar buiten. Vervolgens weer verder rijden om boodschappen te doen bij een E’Leclerc onderweg en wat verse pizza’s te halen. Hier in Frankrijk kosten verse pizza’s geen drol en zijn ze ook echt lekker. Zo hebben ze chorizo, geitenkaas, 4 kazen en mozzarella pizza’s die met de pizza pan stukken beter zijn dan die Dr. Oetker afbakpizza’s (deel 4 van mijn essay waarom Frankrijk beter is dan Nederland). Vervolgens weer verder naar huis naar de hondjes, want die hebben het vast wel warm (Jacky en Abby zitten dan in het huisje met een goede airco, maar liever laten we ze niet te lang alleen). En na het avondeten was er alweer bijna een week voorbij gevlogen van de vakantie.

Dag 7 gingen we weer boodschappen doen (hoe verassend) om vervolgens weer eens een dagje te luieren op de camping. Over de camping heb ik nog geeneens verteld bedenk ik me zojuist… Ik kom hier al zo lang dat deze omgeving een soort tweede thuis is geworden, dus laat ik kort vertellen over “Camping Les Deux Vallees” zoals het hier officieel heet. De camping is niet reuze groot (hoewel er langzaam wordt uitgebreid met de grond die de campingeigenaar bezit), maar ook weer niet heel klein. Vanaf een hoge heuvel kom je dwars naar beneden gereden richting het terrein, waarbij je na een slagboom aan het begin gelijk de receptie, een bar/restaurant en terras hebt. Ook is er een klein winkeltje te vinden waar je brood kan bestellen (wat knetterhard of superzacht is, er is geen middenweg), maar meestal haalt mijn vader voor het ontbijt verse stokbroden bij een van de bakkers uit het dorp vlakbij. Naast het winkeltje is er ook een speelhal te vinden met allerlei gare speelgoedautomaten en een pingpongtafel. Als je hier voorbij bent gereden kom je aan bij een groot grasveld met speeltoestellen en verderop een open zwembad. Meestal is het zwembad bezaaid met mensen, of het nou warm is of niet. De sfeer is overigens wel gezellig op de camping. Het is een mengelmoesje van veel Nederlanders, Fransen, wat Belgen en misschien wat Duitsers of exotische gasten uit bijvoorbeeld Spanje. Je kan zowel een eigen plekje op het grasveld met je caravan of tent claimen als wat meer luxe opzoeken in een huisje (waar ik met mijn familie verblijf) of een glamping tent huren. Voorheen stonden we altijd met een caravan op een van de grotere plekjes van de camping, maar de huisjes hier zijn ons zo bevallen dat we na al die jaren zijn geswitcht. Er is ook gewoon schoon sanitair e.d. gelukkig, ik ben weleens bij campings geweest waar dat anders was (nachtmerries). Verder is de camping goed gelegen om de omgeving te gaan verkennen en verblijven er vooral gezinnen met kinderen of senioren die de rust opzoeken. O en het uitzicht hier is spectaculair. Genoeg punten voor deze camping, nu verder met de rest van de blog :)

Dus, dag 7. Zoals ik al zei was het een luierdagje, dus bleven we gewoon op de camping. Dat betekent: bakken en braden aan het zwembad met een goed boek. Eerst een duik nemen en daarna opdrogen tot een uur of 6. Na het avondeten wat ik niet meer weet maar hoogstwaarschijnlijk weer BBQ was, ging ik met mijn zussen en hun vriend wat cocktails in de stad Sarlat drinken. De stad bruiste van de mensen en straatartiesten. Juist in de avond wordt deze stad wakker lijkt het wel. We dachten nog even dat de bediening van het terras waar we zaten moeilijk zou doen, maar de beste man vroeg niet eens naar de “pass sanitair”. Geld is geld, en gelijk hebben ze (soms). Iedereen bestelde wat anders, behalve de boys die samen een soort tequila cocktail namen. Mijn zussen namen een Cosmopolitan en Pina Colada. Ik aan de andere kant, wilde iets nieuws proberen: een Irish Coffee. Ik dacht dat het een koude cocktail zou zijn met veel romige koffie, slagroom, suiker en iets van rum of whiskey. Oh boi had ik het fout. De cocktail was een loeihete, bittere koffie met veel suiker en slagroom, en vooral bakken met whiskey. Het halve glas zat vol met drank, de rest was maar koffie. Niet gek ook dat de cocktail veel te sterk was na een paar slokken. Na een hele ongemakkelijke show van een straatartiest die zowat voor onze neus plaats vond en wij rond een uur of 12 weg gingen, moest ik de helft van de cocktail dan ook laten staan helaas. Geen Irish Coffee meer voor mij helaas (misschien dat ik ooit een eigen versie ga proberen te maken). 

Tot de volgende blog!