Dag 2&3 – Uitrusten en een museum insmokkelen

Dag 2 was een uitrustdagje. Lekker laat opstaan, gerust ontbijten en aan het zwembad liggen. Eerst nog even boodschappen doen bij de Lidl. En niet te vergeten een vers broodje van de bakafdeling mee te smokkelen (deze keer een berlinerbol want jam). Ze hebben bij de Franse Lidl bijna precies hetzelfde als in Nederland, hoewel ze soms normale dingen missen zoals sauzen (alleen mayo en ketchup hallo??) en suikervrije producten zoals Cola-Cola Zero. Wat wel nice zou zijn om te hebben als je niet na één glas al je volledige dagelijkse hoeveelheid suiker binnen wilt hebben :) . Ook hadden ze een heel klein cute kaascollectie-schap-vitrine iets, met allerlei kleine kaasjes. Verder was het warm die dag, dus werd het avondeten een klassieke barbecue: salade, spiesjes/worstjes & aardappelballetjes op de skottel. Het vlees hier is echt perfectie, geen discussie mogelijk. Eigenlijk vind ik bijna al het voedsel uit Frankrijk beter qua kwaliteit dan in Nederland, maar dat kan ook een soort vakantie gevoel zijn. Je omgeving speelt ook een rol bij hoe je iets ervaart. Zelf heb ik toch liever uitgestrekte bergen, een helderblauwe lucht en veel ruimte/rust dan het grijze weer en de dicht bekladde omgeving in Nederland bij mijn avondeten.

In de avond leek het erop dat er vuurwerk in het dichtstbijzijnde stadje zou zijn, zoals bijna elk jaar rond de tijd dat we aankomen of net vertrekken. Dus rond een uur of 11 of 12 maakten we een wandeling richting de stad. Het was wel vreemd zo in het donker daar te lopen. Ik ken het stadje na al die jaren al te goed, maar om daar in het donker te lopen gaf toch een soort spooky vibe. Sommige panden zijn volledig verlaten, er staan soms auto’s met alle ruiten ingeslagen al jaren verlaten op bewoonde terreinen en naast de paden staan vaak maisvelden die toch wel iets mysterieus hebben. De camera van m’n telefoon geeft het niet echt fantastisch weer, maar het zag er toch wel een beetje “erie” uit daar ’s avonds.

Op dag 3 was het weer wat matig: bewolkt en rond de 24 graden of kouder. Vergeleken de 30 graden of meer van afgelopen dagen was het aardig koud. Een perfect dagje om iets van cultuur te snuiven. Mijn zus en ik wilden al een tijdje naar een museum hier niet ver vandaan: het Nationaal Historisch  Museum. Typisch Frans met allerlei overblijfselen van werktuigen, fossielen, aardwerk, uitgestorven dieren en onze coole aap tijden enzo. In Frankrijk zie je dat soort musea heel vaak, in Nederland is het toch vaak eerder kunst historie of moderne technologie heb ik het idee. In een half uurtje rijden waren we er al. Met z’n allen klaar staan voor de deur met de zogenaamde “pass sanitair” in de hand, zoals ze het in Frankrijk noemen. Iedereen behalve Michelle & Boy: die hebben een coronatest gedaan die 72 uur geldig zou zijn. Tenminste, dat hoop je. De scanmevrouw aan de deur moest beiden helaas teleurstellen door te melden dat de QR-code niet te scannen was en de gigantische groene letters “NEGATIVE” erboven niet voldoende waren om ze binnen te laten. Wel konden ze langs de apotheek waar ze kennelijk wel een geldige QR-code konden krijgen? Dus weer met z’n allen op zoek naar een “pharmacy”, waarna we een kwartier voor de deur moeten wachten. In Frankrijk is pauze namelijk ook echt pauze: een half uur tot een uur de werkplaats achterlaten met de deur op slot om daadwerkelijk in rust wat te eten. Dat noem ik nou pauze! In Nederland mag je blij zijn als je net je boterham kunt eten en niet uit je pauze wordt geroepen (ik zit op deze blog heel erg op Nederland te haten, ik weet het, maar wij als Nederland zijn soms wel echt een stressvol kikkerlandje). Na een kwartier strompelde wij als ongeduldige Nederlanders gelijk met de vrouw naar binnen zodra ze de deur opende, om vervolgens te horen te krijgen dat ze niks voor ons kan doen. Tja, en nu? Dan maar een screenshot van een van onze QR-codes proberen voor de twee. Met een pokerface waar ze in Las Vegas u tegen zeggen komen we weer aangelopen richting de scanmevrouw. “We fixed it,” zegt Boy nonchalant met de niet bewegende animatie onderaan de gescreenshotte QR-code in zijn hand. De vrouw pakt de scanner en… het lukt! “Merci,” zegt de scanmevrouw, waarna hij door kan lopen naar een controle voor zijn spullen. De rest komt ook gemakkelijk binnen (ook met echt geldige “pass sanitairs”) en dan is het toch gelukt, we zijn binnen!

Eenmaal door de controle (er stond een metaaldetector aan het begin, sinds 2014/2015/2016 in de tijd van aanslagen rond Europa is veiligheid erg belangrijk geworden, dus moesten we eerst gecontroleerd worden) kwamen we een grote vriend tegen. Hij heet Felix en is een mammoet (zeg “Hi Felix!”). In het museum waren er eindeloze objecten, fossielen, gereedschappen, waxfiguren, fossielen en meer te vinden. Vooral fossielen blijven mij fascineren, zowel van dieren als mensen. Ik had dan ook zowat het halve museum gefotografeerd (hoewel ik nou niet wist of dat mocht of niet). Van mijn familie ben ik vrijwel het meest geïnteresseerd in cultuur en historie, dus bleef ik het meest achter terwijl de rest bleef wachtte of al door hobbelde. Hieronder een aantal van mijn kiekjes.

Enige nadeel was dat er bij alle stukjes historie tekst stond die enkel in het Frans te lezen was. Soms hingen er bordjes met Engelse tekst, maar wel erg weinig. En als het te lezen was leek het of ze de Franse tekst rapido door Google Translate hadden gehaald. Vervolgens had het museum nog een stuk dat doorging naar buiten met een uitzicht over het knusse stadje, waarvan ik de naam even niet bij de hand heb (deze bak tekst is hopelijk al genoeg info). Een beetje grijs door de wolken, maar alsnog een erg mooi uitzicht. Vervolgens deden we als vanouds weer boodschapjes, dit keer bij de Carrefour. Weer barbecue als avondeten want is lekker. In de avond speelde ik nog een paar potjes Beverkleven (zo heet het kaartspel als ik het goed heb) met zussen en boyfriends, en daarna naar het bedje toe.

Ik loop aardig achter met alle dagen, maar die komen vanzelf. Houd een oogje in het zeil zou ik zeggen :)